Er was eens… (1)

De mist trekt zich langzaam terug in het bos. Er ritselt iets, er vliegt iets rakelings langs haar hoofd, er klinken voetstappen en in de verte een doffe klap. Het landschap in grijstinten is magisch, als de openings-scene van een meeslepend epos.

Droeftoeteren

Hier en daar wat aan elkaar geplakte sneeuwklonten zonder zintuiglijke attributen in een mistig stadsplantsoen. Douw er wat takken in en klaar is de pop. Paard Americo had je laatste wortel via je schoen gekregen. … Ga door met lezen vanDroeftoeteren